Lo printemps testut

Quan entenem au cèu las gruas e las aucas
que tôrnan d’Africa
Que lo sorelh se lhèva a l’ôra de l’escôla

Quan comença d’i aver mer de verd que de negre
au bôsc de casso,
E que’s pelejan au sortir de tèrra
pé-de-gats, pimparèlas e vriuletas,

Quan vedém lo cerisèr tot de blanc vestit
e parpalhôus au camp,
Que lo pollen s’escapa deus pins
per depausar dens las flacas sas coronas dauradas
on se miralha tanben lo jaune de la ginesta,

Quan, dens las crastas ensorelhadas
Vedém serpejar los coduts negres,

Quan sentim aus dits e aus pés l’envetjar de botjar,

I vam ! Se fau desvelhar las tortugas !
L’ôra navèra es arrivada.